FOMO

Ik moest even twee keer lezen wat er nu stond. Het was bij de overigens prachtige en superinteressante tentoonstelling over het leven van Julius Ceasar, van geboorte tot aan zijn gewelddadige dood, in het H’art museum, voorheen de Hermitage, maar dat kan niet meer sinds de inval van Rusland in Oekraïne. Maar ik schrok van de bordjes. Daar stond niet meer xx jaar v.Chr of na.Chr. Nee, het was iets van voor het begin van de officiele jaartelling. Of v.BOJ of iets dergelijks. What the f… (kuch, sorry voor deze krachtterm). Maar daar gaan we weer. Niks is meer heilig. Denken de curatoren dat niet gelovigen zich daaraan storen, als het voor of na Christus is? Wat een onzin. Net als bij die tentoonstelling over landkaarten waar zowat op elk bordje bij de kaarten van Suriname en de Antillen iets stond over hoe erg de tot-slaaf-gemaakten, (niet slaven, dat mag niet meer, al is dat (hoewel niet politiek) toch correct taalgebruik?) het wel niet hadden. Dat was ook vreselijk allemaal, maar waarom het al die keren benadrukken, terwijl de expo gaat over de techniek en uiterlijk van de landkaarten. Las vandaag dat als voor 2010 Schiphol eigenhandig had besloten Zwarte Piet tot persona non grata te verklaren in de taxfree zone. Wat dat was geen goed uithangbord voor onze cultuur, met al die multiculturele bezoekers. Al was het in dit geval niet alleen politieke correctheid, maar ook verbetering van de omzet. Ze waren hun tijd vooruit, want Kick out Zwarte piet bestond nog niet. Maar waar ik me laatst ook over verbaasde was de constante rij bij een frietkraam in de negen straatjes. Ik ga dan wel naar Zeist waar ze dit soort taferelen niet hebben, dat zal ik missen. Maar vooral die verbazingwekkende zaken zal ik missen. Want wie gaat er nu een halfuur in de rij staan voor een zak friet? Geen idee. Waarschijnlijk is het erg lekker, maar vooral is het in de rij staan ook hip. En je wil een foto maken voor insta toch? En wie die ziet, is bang die trend te missen. En gaat vervolgens ook in de rij staan. Zo komt het dat er zelfs suppoosten en hekjes aan te pas komen. Het moet niet gekker worden. Die ‘fear of missing out’ is wel een krachtig mechanisme. Je ziet het overal. Ik heb er ook wel last van. Samen met de bucket list. Die kan er ook wat van. Want wilde ik daarom niet een keer met de vierdaagse van Nijmegen meedoen? Al heb ik tot voor kort daar zeer zere knieën aan overgehouden. Pas recent kon ik weer denken aan hardlopen. Dit jaar sla ik die vierdaagse dus maar over. Maar rijg ik wel weer andere ‘experiences’ aan mijn ketting. Alsof het leven daarover gaat. Nee, dan beter je richten op de goede week volgende week, op weg naar Pasen. Als er iets is dat je niet wilt missen is dat echte Paasgevoel. Daarvoor moet je alleen maar even uit die rij te stappen, geen angst te hebben dat je wat mist en die bucketlist even weg te leggen. Even niet toegeven aan dat lekkere patatje en die leuke voorstelling. Maar gewoon je over te geven aan de stilte en na te denken wat er werkelijk toe doet in het leven. De liefde en verbinding met de naaste (en jezelf) bijvoorbeeld. Als je dat doet, heb je ook geen last van FOMO meer…