Blue Monday
Afgelopen maandag was het weer zover. Blue monday. De meest deplorabele dag, in de meest deplorabele week van het jaar. Zeggen ze. Schijnbaar zijn deze week de meeste mensen down of erger, en dan vooral de maandag, de eerste dag dat deze zwaarmoedigen zich naar het werk moeten slepen na een ook al zo zwaar weekend. Gelukkig viel het bij ons op het werk mee. Al zou je wel chagrijnig worden van dit grijze weer. Of van de onheilstijdingen. 2019 wordt immers een turbulent jaar, zo waarschuwde de kenners ons al. Politiek, economisch, noem maar op. Noem de Brexit, de handelsoorlog met China, expansie-neigingen van datzelfde China, ontevredenheid van gele hesjes en ander volk in Europa, instabiliteit tussen Iran en Saoedi-Arabië, Trump etc. En hier te lande lijken de verkiezingen voor de Staten en Europees parlement ook al geen rustige tijden te beloven. En dan hoor je dat er records aan cocaine ons land binnenkomen, en er al 4 doden zijn te betreuren na schietincidenten in Rotterdam, en dat er 16 miljard aan crimineel geld wordt witgewassen elk jaar. Waarvan er maar een fractie wordt afgepakt door Justitie. Weinig hoopgevend. En dan hoorde ik laatst dat zelfs jongeren zich steeds onveiliger voelen op straat. Of op school wellicht. Jongeren? Ouderen ok, maar jongeren? Daar zou ik wel meer van willen weten. Maar er is al zo veel te weten, en je slikt dit soort berichten maar, geen tijd het verder uit te zoeken. En wat ook al niet helpt is dat nu de 26 rijksten der aarde meer bezitten dan de 3,8 miljard armsten. De ongelijkheid neemt weer toe, volgens Oxfam. Voorheen waren het nog zo’n 60 rijkaards. Straks is er nog maar 1 man die meer heeft. De groei van vermogen is immers volgens Piketty groter dan de inkomensgroei. Een gelopen race, die de gewone zielen niet meer kunnen winnen van de happy few. Die zich dan vast wel steeds meer opgelaten voelt. En waar woont ie dan? Dat bepaalt de machtsverhoudingen. Maar steeds meer komt het volk in opstand. Hoe lang gaat dat nog goed? Laten ze in het Word economic forum daar nu eens over hebben. Goed, genoeg wereldproblemen, maar vrolijk wordt je er niet van. Al was de sneeuw dinsdag dan wel weer leuk. Geeft weer wat licht in dit grijze bestaan. Ik popel om weer te gaan wintersporten. Meer dan anders. Misschien wel logisch na een wat triest 2018 qua familieomstandigheden. Dan verlang je naar afleiding, dingen doen die je graag doet. Vandaag kwam het bericht dat Frenkie de Jong voor 75 miljoen naar Barcelona gaat. Dat is dan wel weer een opsteker. Die zal geen blue monday hebben gehad. Te gek voor woorden natuurlijk, maar dat kennen we van de voetbalwereld. Maar het laat zien dat het nog niet zo slecht gaat met de economie. Misschien vanaf nu weer even wat rooskleuriger kijken naar de toekomst. Niet naar Ajax’ toekomst want hoe vervang je dit soort spelers?