Schatzoeken

Afgelopen woensdag hoorde ik een collega iemand een `Fijne hemelvaart´ toewensen. De ander antwoordde: ja, jij ook…. en een behouden terugkomst! Achter mijn pc kon ik een lach niet onderdrukken. Het klinkt inderdaad onbedoeld grappig, elkaar een voorspoedige gang richting het hiernamaals toewensen. Ach iedereen weet dat men natuurlijk doelt op een fijne vrije dag,… Overigens is nog maar de vraag wat men nog weet van de ware oorsprong van deze vrije dag, die veel nederlanders in dankbaarheid aanvaarden maar waar weinigen zich nog iets bij kunnen voorstellen. Sommigen staan daarom een vervanging hiervan door bijvoorbeeld een feestdag voor de moslims of een nationale feestdag. Vooral de eerste zal menig Nederlander tegen de borst stuiten. Dus kennelijk is men toch als puntje bij paaltje komt niet bereid oude verworvenheden zich af te laten nemen. Als het alleen ging om de vrije dag dan verklaart dat nog niet waarom men er zo aan vasthoudt. Het moet iets te maken hebben met identiteit. Ook al is de meerderheid in praktijk niet meer christelijk, instinctief vindt men het ook in ons land waardevol vast te houden aan christelijke waarden, traditie, en ook de zo belangrijke Nederlandse identiteit in deze roerige tijden. Het is een schat… en een schat moet je koesteren. Een moslim feestdag… nee zeg, dan liever zoiets veilig en tegelijk onbestemds als hemelvaart. En waarom zouden we Hemelvaart, en dat geldt ook voor Pinksteren, ook opofferen… een vrije dag eind mei staat meestal garant voor een lang weekend met mooi weer. Een suikerfeest zitten we weer ergens in oktober of november, brrr. Ja zo is het ook wel weer. Mijzelf incluis.
Ik was een heerlijk weekendje weg en dat was niet te versmaden, met een ongezond warme zondag als toetje. Een dag waarop ik aan de stelling van Pythagoras moest denken. A2 + B2 = C2, weet u nog. Iets met de rechte hoek en de hypothenusa. Ja, het gebeurde zomaar. Dus kort en goed: De C, de lange zijde van de driehoek, is korter dan de twee anderen opgeteld, maar staat wel in vaste verhouding tot de andere twee. Klinkt goed. Slimme man, die Phyt. Maar wat als je dat doortrekt: Kun je inderdaad beter recht op je doel afgaan, ga je via de C? Maar ten koste van wat? Betekent je focussen op een doel dat er maar een weg is of zijn er meer wegen naar Rome, dus maar beter via A en B? Denk daar maar eens over na. Welk geval speelde er nou: het ging om een verstopt kadootje in het bos. Dat hadden we daar neergelegd voor een jarige, die het kleinood vanaf de camping moest gaan zoeken. Met een gps in de hand. Zo zat het dus. Hemelsbreed maar 250 meter. Maar wel aan de overkant van de rivier. Je had dus via het stromende doch ondiepe water kunnen gaan want daar wees de pijl op het scherm naartoe… maar dan wel ten koste van natte voeten en veel gepuf. Je had kunnen kiezen om niet dwars het terras door te banjeren, maar gewoon om het restaurant heen te lopen. Duurde wat langer, maar had wat verbaasde eters gescheeld die iemand over de schutting zagen stappen. Overigens was dat laatste wel erg leuk om te zien. Wat bleek nu uiteindelijk: Inderdaad, meer wegen leiden naar Rome. En de buit, het kado, werd binnengehaald. Doel bereikt, toch? Wat de schatzoektocht in ieder geval duidelijk maakte: koop een gps apparaatje en zet dat in om iemand zelfstandig een schat te laten vinden. Amusant en leerzaam. En we kwamen inderdaad behouden thuis.