(Over)stroming
We worden hartje zomer overspoeld met nieuws over de watersnood in Zuid-Limburg, wallonie en het Rijn-Moezel gebied. En dan ook nog eens de moord op Peter Rudolf de Vries afgelopen week. Hoezo, komkommertijd? Was het maar zo. Een onbestemd, naar gevoel dringt zich aan me op, zelf geen centje last fysiek of materieel maar je denkt aan de machteloosheid die onze goedwillende, vreedzame maatschappij bedreigen: georganiseerde misdaad resp. de ongeorganiseerde natuurkracht. Met al ons vernuft kunnen we ons daar onvoldoende tegen weren, zo lijkt ‘t. En dat maakt mensen onzeker over de toekomst.
Hoewel, voor anderen lijkt vooral de vakantie die eraan komt al snel weer het eerste dat telt. Al wordt ook die bedreigd door de oude bekende coronapandemie. Nederland heeft t namelijk voor elkaar als een van de eersten in Europa weer dieprood te worden. Met alle annulereingen en blokkeringen vandien. Het is nog maar een maand geleden, het leek toen allemaal nog zo mooi, de zomer zou weer zorgeloos verlopen, besmettingen waren spectaculair gedaald, we mochten weer naar stadions kroegen en feesten, en op vakantie naar de zon. Ik zat bij Nederland-Oekraine, weer het echte stadion en Organje gevoel. Een geweldige EK ervaring. De beste wedstrijd van Oranje, zo bleek later. Want de uitschakeling was roemloos door Tsjechië. Was misschien al een voorbode voor wat er later in ons land zou gebeuren. De stroming ging de verkeerde kant op. En waar de watersnood en de moord nog redelijk onverwacht kwamen, was de coronauitbraak wel van eigen maaksel. ‘Dansen met Janssen’, van die Arrogante minister de Jonge, mondkapje waar ga je henen’, de potsierlijke zang van Grapperhaus over het afscheid van het mondkapje: een nodeloos optimistische hubris van de macht die dacht macht te hebben over een geniepig virus. Dat zich van zijn slechtste kant liet zien toen de jongeren dat ook deden: men ging los, feestend en zuipend, en de vierde golf was een feit. Een mooie casus voor de studie massapsychologie en weer een hoofdstuk in de corona-geschiedenisboekjes. En daaroverheen de letterlijk golf van het wassende water uit het zuiden. Beiden laten zien dat de natuur nog altijd de baas is als ze wil. De arrogantie van de mens dat die haar de baas is wordt hardhandig op zijn plaats gezet. Ook wel eens goed…hopelijk leren we ervan en vinden we nieuw evenwicht want we zullen het met elkaar moeten blijven doen.