Help!

Het was er weer. Zand uit de Sahara. De autowasserij deed goede zaken de afgelopen week. De lucht had woensdag een rode zweem, heel apart. En vandaag het nieuws dat Claudia de Breij voor de derde keer de oudejaars doet. Tja het zijn deze berichten die je toch weer beetje doen geloven dat je in een normale tijd leeft. Al is dat niet zo… Waar eerst alles ging over corona en vaccins, is dat als sneeuw voor de zon verdwenen. Net zoals The Voice, Overmars en Ali B. Dat lijkt een eeuw geleden. Het is nu Oekraïne en

Rusland dat de klok slaat. Met alle gevolgen van dien. O ja er waren ook nog gemeenteraadsverkiezingen. All politics is local immers. Maar 6 op de 10 mensen dachten daar niet over. Eigenlijk toch niet zo belangrijk deze stembusgang dachten ze. Wat een schril contrast met de onvrijheid in het Oosten. Misschien wel symptomatisch wat er mis is in ons land. De zelfgenoegzaamheid. Alsof het vanzelfsprekend is dat we mogen stemmen. Wel, bij ons wel. Maar niet elders zoals we weten. Dat wil niet zeggen dat we alleen aan onszelf denken. Want wat hebben we die Belgen weer verslagen. Wij 150 mln, zij gisteren maar 18! En bijna 100.000 vrijwilligers die zich al opgaven om te helpen om de Oekraiense vluchtelingen hier een warm welkom te geven. Ik dacht, laat ik ook eens kijken. Sluit aan in de rij om te mogen helpen. Ja echt. Enerzijds geweldig maar… is het niet ook een soort hype? Men wil zo graag goed doen, dat laat het wel zien. Maar voor reguliere vrijwilligersbaantjes zijn er maar weinig te porren. Tot zover onze betrokkenheid. Wel in woorden en erger, want de sociale media is vol betrokken mensen. Dat wil zeggen, met passie elkaar uitkafferen en vliegen afvangen… heel prettig is het allemaal niet. Die mensen die denken dat de oorlog zwaar overtrokken is, of het de schuld is van het Westen of de Oekraieners zelf. Die arme Putin en zijn land, ze moesten wel… om het te verdedigen. Ik ben ook wel wat kritischer over de oorlogstoon die ook nu in het Westen klinkt en de NAVO had vroeger een beetje zich mogen inhouden. Maar er is maar één agressor en dat is Rusland van Poetin. De geschiedenis zal dat nooit vergeten. Hij heeft de informatieoorlog verloren, en gaat waarschijnlijk ook de echte oorlog verliezen. Tegen een hoge prijs. Zo zonde. Het is ook lastig. Het nieuws is als een Saharaanse zandstorm, het verblindt je voor de waarheid. Tja. Maar gaan diezelfde Poetinverdedigers wel de vluchtelingen helpen? Ik weet het niet. Hopelijk wel. Dat de daden de woorden en harten mogen verzachten. De vrede is hard nodig. Niet alleen in Oekraine. Moge de nood van de vluchtelingen ons dichter bij elkaar brengen.