Noodweer
Bij terugkomst van mijn vakantie begon het rare weer al. Een tornado raasde over Haarlem, Amsterdam en omstreken. Ik zag in het Vondelpark en andere plekken ontwortelde bomen, er was zelfs een dode te betreuren. Toen was het plots weer even hoogzomer, mensen genietend van picknicks, terrasjes. Te warm soms. De week erna koelde het wat af, wat heerlijk vierdaagse weer betekende, al waren de laatste dag bij de intocht alweer de eerste buien zichtbaar. Sindsdien was het doffe ellende, het watertekort van vorige jaren is danig aangevuld.
En zo hebben we een warmste juli ooit, en tegelijk een van de natste, en dat ging door tot in augustus. Maar wat te denken van de hittegolf aan de Middellandse Zee, overstromingen in Noord Italie met hagelstenen als tennisballen, en als klap op de vuurpijl de vijf of meer doden door overstromingen in Slovenie. Wat een weerwarboel. Is het meer dan anders? Ik moet het nog zien. Al jaren is het in komkommertijd extra interessant materiaal voor de media, dus om alles nu aan de opwarming van de aarde toe te schrijven, ik weet het niet. Zeker lijkt op het gevoel meer frequent en extremer. Denk ook aan de bosbranden in Canada, al herinner ik me jaren met meer vuur, ook in de VS, denk aan dat dorpje Paradise dat in de as werd gelegd jaren geleden. Hoe dan ook, ik was gezegend met mooi weer toen het ertoe deed, dus op vakantie én de Vierdaagse. Wat een feest was dat. Zoveel mensen langs de kant, en om ons heen, leuke gesprekken, blijdschap bij binnenkomst, lekker eten ’s avonds en aan het eind een voldaan gevoel. En zere poten ja, maar het was het waard. Dan denk je: mensen, stop een met oorlog, politieke spelletjes, geweld en agressie. Doe eens leuk en lief met elkaar en ga wandelen. Dan zou de wereld er een stuk beter uitzien. En dan besef je: wat leef ik toch in een bijzonder land. Maar dan nog wordt er zoveel gezeurd en gezeken, soms terecht maar blijf er niet in hangen, zeker als je het materieel goed hebt. De crises hakten erin hoor, bij velen, dus daar mag men boos of verdrietig over zijn. Maar vergelijk het eens met de situatie in Niger (Staatsgreep), Oekraine (oorlog), Zuid Afrika (wanbeleid), en zoveel meer gebieden waar de bevolking de meest basale middelen ontbeert. En het gaat hier gewoon door met mooie momenten, zoals MvdP die magistraal wereldkampioen wordt in Glasgow, Demi Vollering bij de vrouwen de Tour wint, het vrouwenelftal dat misschien iets moois doet down under en de competitie die binnenkort weer begint… en volgend jaar Olympische spelen in Parijs, waar ik heen ga. Om je vingers bij af te likken. Als je met al die leukigheid maar wel beseft dat die andere landen zo lijden. Aan extreem weer, oorlog, armoede. Daarom binnenkort naar Berlijn, de vredesconferentie van Sant Egidio, zodat we met alle vertegenwoordigers van de wereldreligies kunnen nadenken over die vrede. En bidden voor vrede. Dat geeft weer wat evenwicht. Want balans is waar het om gaat in het leven.