Hete herfst
De zomer loopt op zijn eind. De scholen zijn weer (bijna) begonnen, de burelen vullen zich weer, voetbal elke zondagavond op tv. En de Kamer is terug van reces. En die mogen aan de bak. Want de verkiezingen naderen. Na een natte zomer wacht ons een hete herfst, politiek gesproken tenminste. De Amerikaanse presidentscampagne die begint… Oekraine die mogelijk door de Russische linies kan heenbreken… corona dat misschien weer de kop opsteekt?
Hier te lande zal het nieuws ongetwijfeld worden gedomineerd door de campagnes van de inmiddels vele kemphanen voor het pluche. BBB, NSC, VVD, PVV, Timmerfrans … en elke dag is er nieuws. Dan weer Omtzigt of BBB die zijn premierskandidaat presenteert, dan weer de vraag of we een linkse wolk of rechts blok zullen krijgen, relletjes rond nieuwe kandidaten wiens cv niet blijkt te kloppen… We consumeren het als zoete broodjes of smakelijke snacks. Hapklaar, sappig, slik weg. Op naar het volgende relletje of vittie. Politiek is serieus maar ook theater, waar de beste acteurs soms de meeste stemmen lijken te trekken, het beeld en hoe iemand overkomt met oneliners is belangrijker dan de inhoud en visie waar het heen moet met het land. Laat staan eerlijkheid. Want net zoveel beloftes er worden gedaan in campagnetijd, zoveel worden er ook weer gebroken na de verkiezingen. En mensen gaan na de zoveelste teleurstelling dan tekeer op X en andere socials, en moeten weer jaren wachten om hun stem te laten horen. En stemmen dan de volgende keer met hun voeten op de volgende partij die weer belooft het nu écht anders te doen en wel beloftes waar te maken… zo herhaalt de cyclus zich. Maar wat hebben we aan al dat nieuws elke dag, die oneliners, de reactie op reactie, al dat theater? Behalve dat het onze nieuwsgierigheid bevredigt en op zijn tijd amusant is? Weinig. Om te horen wat de politici echt willen, hoe ze problemen oplossen, er is meer tijd voor nodig om dat uit te leggen. En die aandacht hebben de mensen niet meer. Na een paar minuten zappen ze alweer door. Maar juist daardoor krijgen alleen diegenen die alles in sappige onliners kan vertellen, de meeste aandacht en komen inhoudsvolle en minder vlotte praters niet meer aan bod. Met als gevolg dat oppervlakkige politici het voor het zeggen krijgen, waardoor mensen weer teleurgesteld raken en afhaken, waardoor het nog moeilijker wordt hun aandacht weer te trekken. Een zichzelf versterkend effect… dit alles versterkt door de social media. Daarom, het wordt vast een hete herfst. Maar hopelijk komt er toch een frisse bries of bui tussen, om de mensen en gemoederen weer even af te koelen en tot bedaren te brengen. Even ademhalen en elkaar laten uitpraten, zijn of haar verhaal laten doen. Moge we dit meemaken, zodat de inhoud weer mag zegevieren.