Drempelvrees
Het is weer die dag waarvan je wist dat-ie zou komen. Oudjaarsdag is weer aangebroken. Waar Australië en Nieuw-Zeeland, ja zelfs Japan al de champagne of saké hebben ontkurkt, zijn wij over ongeveer 7 uurtjes aan de beurt. Het is maar een datum. Maar toch wel weer dat moment van terugkijken, hoogte- en dieptepunten doornemen met dierbaren, een spelletje, de conference (Micha Wertheim? Guido Weijers? Wie biedt meer…), de oliebollen en bubbels. Deze keer in Amstelveen.
Hopelijk geen vuurwerkverbod daar (in tegenstelling tot Amsterdam), want ik vind het toch wel erbij horen en kan ervan genieten. Vroeger vond ik het altijd al leuk zo’n lontje aan te steken met een sigaartje (en stiekum wat trekjes te nemen:). En ik ben toch in een goede mood, want de stier is immers gered nadat ie werd ingesloten na alle regens van afgelopen weken. Dat was me toch nieuws zeg, die arme Galloway-stier. Wel geleerd dat stieren goed kunnen zwemmen. Maar dan nog: Gaza staat in brand, de ergste droneaanval in Oekraïne, oorlogen in Soedan, grensconflichten in Nigeria, Congo, en hoe gaat het eigenlijk in Nagorno-Karabach, staatsgrepen in Niger en Mali, en de herstel na de aardbevingen in Turkije en Marrokko? Nee, de stier en natuurlijk de vervaarlijk stijgende waterniveaus van de IJssel. Komkommertijd voor het nieuws, schijnt het… want het viel allemaal mee, het water konden we makkelijk aan. In tegenstelling tot eerder dit jaar in Noord-Frankrijk, en nu in Duitsland en Engeland (storm Gerrit! naar de rustige, beminnelijke Gerrit Hiemstra die afscheid nam eerder dit jaar, maar een rustige en vriendelijke storm werd het niet, dat terzijde). Hoe liep het af? De stier werd gered! Dat is een feestje waard in deze barre tijden. Ook de oliebollenbakker in Rosmalen die de opbrengst van zijn bollen schenkt aan behoeftige scholen voor hun uitje. Mooi wat kerst doet. Ook 7.5 miljoen met Serious Request, waarbij mijn nummers natuurlijk weer niet werden gedraaid, maar even goede vrienden, het gaat erom dat met kerst mooie dingen worden gedaan voor de mensen in nood, Jezus’ komst doet wat met iedereen. Wij hadden natuurlijk ook een blijde boodschap, met ons kerstfeest in de Mozes en Aaronkerk in Amsterdam, zoals altijd op 24 December. Het was weer een succes. En de dag erna was ik ook vrijwilliger in de Dominicus. Wat een warmte, wat een energie, ook van al die vrijwilligers. En het bid, huil, lach en zo meer van Ramses live op het podium. Genieten. Daarna was het rust en werkte ik nog wat in de dagen naar vandaag toe. Met de top 2000 aan was het goed te doen. Maar deze rust staat in schril contrast dus met al die ellende hier ver vandaan. En vooral is er vrees. Hoe gaat het na dit toch wel rampjaar nu verder met al die conflicten? De vrees op de drempel van het nieuwe jaar blijft. Hoe rechts wordt ons nieuwe kabinet? Komt er wel een kabinet? Wordt het Trump of toch Biden in de VS? en al die andere landen waar verkiezingen komen? India schijnt het. Al met schijnt de helft van de wereldbevolking een nieuwe leider te krijgen, of de bestaande. Niet niks. Maar ondanks de vrees, ook de hoop en verwachting want wat te denken van een EK, Olympische spelen! Waar ik hopelijk bij zal zijn. Dus genoeg ook om naar uit te kijken. En natuurlijk mijn persoonlijk hoogtepunt of in ieder geval big change: mijn verhuizing. Dat gaat me wat worden. Terug naar de natuur… Met deze vooruitzichten sta ik toch ook op een drempel van hoop en verwachting. Laten we dat toewensen voor ons land en de hele wereld. Mogen de bubbels rijkelijk vloeien en de knallen luiden om de wensen uit te laten komen en de vrede te doen weerkeren in Gaza en Oekraïne en al die andere brandhaarden…