Mist

Toen ik net aan het hardlopen was, zag ik iets vreemds. Ik was aan het rekken bij de brug, en zag in de sloot overal rimpelingen in het water. Alsof het zeer plaatselijk regende. Maar het was heerlijk weer, dus dat kon niet. Waren het visjes? Vliegjes? Even later verdween het weer. Ik keek even niet op en hoorde een plons. Dus toch vissen? Maar zeker wist ik het niet. Een mens kan niet alles weten. Of althans, ik niet. Wel was zeker dat de mist die door heel het park over de grasvelden hing kwam van de vele barbeques en roosterpartijtjes. Overal zaten mensen te genieten van een (laatste?) zomerdag. De dampen boven de Vesuvius zijn er niks bij, zo een dichte mist hing er. Als je hardloopt, valt dat rauw op je longen. Zo moeten de atleten vorig jaar in Beijing zich hebben gevoeld. Mijn tijd viel tegen… ik weet waarom. Beter achter de barbeque dan er langs. Zegt het spreekwoord…