Oorlogsmodus

Normaal gesproken kan ik wel tegen telefonerende mensen in de trein. Anders wordt het als er nogal persoonlijke dingen worden gezegd. Gedwongen mee te luisteren naar zaken die je niet aangaan. Zoals gisteren die dame in de andere stoelenrij. Ze vertelt enigszins gejaagd dat ze vandaag een paar keer ruzie gehad op haar werk. Daarom zit ze nu in een
“oorlogsmodus”. En dat terwijl ze net een date heeft die avond. Meid toch, wat komt dat slecht uit, denk ik bij mezelf. Maar hoe kan ik haar nu beleefd duidelijk maken dat ik me toch wel erger aan dit soort gesprekken? Bij het uitstappen zeg ik haar oprecht hoe vervelend ik het vind dat ze zo een rotdag heeft gehad. Medeleven tonen, en tegelijk haar iets laten weten terwijl ik dat eigenlijk niet hoor te weten. Ze kijkt me aan. Als blikken konden doden… O ja, dat is waar ook. “Oorlogsmodus”. Dat wordt een leuke date vanavond.