Concert

Het is pauze, en ik heb even niks te doen. Vooruit, een berichtje vanaf mijn mobiel. Gisteren was ik bij Candy Dulfer. Vanmiddag schouwde ik toe bij 22 paardestaarten in het Wagener stadion, die zwak hockey speelden. Nu zit ik in het concertgebouw. Het kan verkeren. Wachtend op deel twee met Bruckner 7, waarin mijn buurman acte de presence geeft op zijn hoorn. Ik zie zijn glimmend voorhoofd achter de lezer. Maar horen doe je hem des te meer. Heerlijk, volle bezetting, alle registers open, maar ook met zo zijn rustgevende momenten. En die hoorns… prachtig. Bekkens hadden nog iets meer gemogen. Staande ovatie. Om me heen trotse echtgenotes, vaders, moeders. Zo gaat dat bij zo een amateurorkest. Ik heb mijn buurman. Zie hem niet. Dan maar snel weer weg, de koude nacht in. Naar mijn warme bed. Het was immers laat gisteren. Thuis schrijf ik nog even een kaartje, om hem proficiat te wensen. Vind niks anders dan een lemuur uit Madagascar. Maar dat doet er niet toe. Het was top.