Hoop in bange dagen

Het is voetbal wat de klok slaat, juist is Engeland tegen Zweden afgelopen (3-2, goede pot!) en zondag hoopt Nederland op het Wonder van Charkov. Misschien extra kaarsje branden, meer dan de Portugezen dat doen. En die Duitsers een mooi boeket sturen, wil ook nog wel eens helpen.
Het spel trekt dan wel alle aandacht, maar wat ik ook vaccinerend vind zijn die enorme aantallen stewards die de hele wedstrijd de fans in de gaten houden en niks van de wedstrijd zien. Wat een zelfopoffering. Alleen op gehoor volgen ze wie er scoort. Doet me denken aan de grot van Plato, je weet wel, van de geketende mensen die de wereld alleen waarnemen via de schaduwen van de mensen die op hun muur vallen. Nou ja, lees maar op Wikipedia…
Maar terug naar zondag: ik ben bang dat het net niet gaat lukken met Oranje. Gelukkig trouwens dat de verkiezingen niet volgende week zijn.
Dan was het negativisme van Nederlands’ aanstaande eliminatie vast
doorgezet naar het stemgedrag, met meer zetels voor de klaagpartijen
als PVV. Eruit tegen zo’n knoflookland als Portugal, dat roept om
wraak. Maar nee, dat zijn we 12 september vast vergeten. Daar hebben we het EK niet voor nodig. Dan doen we het wel bij de Olympische spelen en Tour de France. Een paar gouden plakken en ons volk ziet het leven gelijk zonniger in. Er is nog hoop…