Aftreden

Net terug van wintersport en hoewel niet klimaat noch CO2 neutraal, moet ik wel zeggen: wat is dat toch een coole bezigheid. Dat zigzaggend de berg af, op verse sneeuw, mooie uitzichten, tussen bomen door en daarna een warme chocomel op een terras: mmm. OK, de afzichtelijke liften en skiappartementen, de lange rijen, irritante zondagsrijders of brokkenpiloten neem ik even op de koop toe. Wat een industrie ook weer. Niet voor rustzoekers, al waren de pistes aan de Zwitserse kant naar verluidt erg rustig. Ik kon helaas niet alle dagen, vanwege een klein ongemak aan mijn enkel. Enige voordeel is dat ik daardoor eindelijk eens kon sneeuwwandelen, met van die flappen onder je voet. Erg handig met 2 meter sneeuw. Ook was ik in het medisch centrum en de mensen op brancards daar deden me beseffen dat ik er niet zo heel erg aan toe was. En ik kon zelfs een boek uitlezen (Geert Mak’s Reizen zonder Charly, een aanrader!). MAar dat nam de pijn niet weg, daarvoor kwam ik toch vooral daar. Zodoende moest ik dat heerlijke zigzaggen even aan me voorbij moest laten gaan. En de hele wereld, want ik heb hoegenaamd niks meegekregen van het nieuws. Had geen internet, en geen verbinding. Heerlijk ook wel. Gelukkig was het aankondiging van het aftreden van de Paus erna, kan ik alles helemaal meemaken. Van alle onzin reportages tot recht doende portretten (al waren die schaars). Zo krijgen we een abdicatie hier bij ons en eentje in Rome binnen een paar maanden. Dat is met recht historisch te noemen. Zien wie er volgt…