Big city
Abuja is een echte wandelstad. Langs elke weg, drukke expressway of gewone straat in de wijk, lopen trottoirs en voetpaden. Zo kun je zelfs langs de grote snelwegen die de stad doorkruisen nog aardig wandelen. Aangenaam is anders maar soms moet je wel anders maak je een flinke omweg. Echt Afrikaans, hier is het normaal dat mensen van overal naar nergens lopen. Als je maar wel een plattegrond hebt, want het is makkelijk verdwalen in een stad met weinig landmarks, waar veel op elkaar lijkt. Ik was op de vrije zaterdag vooral van zins wat wandelkilometers te maken (ga op wandelvakantie) en tegelijk leer je zo de stad het beste kennen.
Vandaag naar het business district geweest. Niet erg mooi maar wel imposante gebouwen, hoewel dikwijls nog niet af, ditto voor de autowegen, waar hele stukken nog niet zijn vrijgegeven. Een wat verweesde indruk nalatend. Vervolgens zie je een enorme groene strook rommelig groen. Bananenbomen, moestuinen en talrijke openlucht plantenkwekers, en dat midden in de zakenwijk. Vreemde maar ook frisse aanblik. Ze zouden er wel beter mooi park van maken waar mensen lekker kunnen ontspannen en in het gras kunnen liggen. Dat staat kennelijk nog niet zo hoog op de agenda kennelijk. Niemand te zien nu en ondoordringbaar eigenlijk ook. Ik ben sowiso op deze zaterdag een van de weinige wandelaars. Wie is er ook zo gek om met dit warme klimaat zich zo in het zweet te werken.
Maar reden dat ik hierheen wou is ook omdat daar tegenover elkaar zowel de nationale moskee en het national christelijke kerk zijn gevestigd. In schoonheid wint de moskee, maar verder zijn het beiden imposante gebouwen. Ik word zowaar binnengelaten bij de kerk en mag een kijkje nemen in de enorme structuur. Banken rondom het altaar, marmeren vloeren, een draaiend spreekplateau (voor lange preken waarschijnlijk) en overal grote airco apparaten. Niet slecht uitgerust dus. Bijzonder, zo dicht bij de moskee. Waar in het Noorden de islamisten van Boko Haram een slachting aanrichten onder alles wat onrein en afvallig is, lijken hier de christenen en moslims redelijk met elkaar om te gaan. Nog wel. De man die me rondleidt is niet spraakzaam. Later kom ik langs het in aanbouw zijnde nationale bieb. Ook zo een kolos wordt dat, een enorme spriet wijst op een wolkenkrabber in wording.
Vlakbij zijn ook nog diverse shopping malls. Van alles is daar te krijgen voor de aanzienlijk middenklasse en daarboven. Glimmende autos waar zowel gesluierde vrouwen en gearriveerde zakenmensen in rijden als vlotte dertigers. Overigens wel na controle. Ik moet zelfs een poortje door. Kennelijk is dat nodig. Hoe dan ook, Abuja verarmt niet, het gaat alleen maar beter economisch, lijkt het. Voor een deel van de mensen dan. De kleine verkopers in de straat zijn er ook nog steeds. Ze verdienen net genoeg om rond te komen. Gelukkig voor mij, het is lunchtijd en dan gaat er niets boven een geroosterde maiskolf.