Is het wel pluis daar?
Met alle reportages en negatieve berichten over China en de mensenrechten denk ik wel eens: en daar ga ik naar toe, naar dat megalomane land met zijn verdorven regime. Vandaag weer een vernietigend rapport van Amnesty, een reportage over studenten die weg de stad uit worden gejaagd op het journaal, en natuurlijk de opschudding pas rond de rellen in Tibet. Het is niet pluis daar! Zo wordt ons elke dag verzekerd.
Natuurlijk is er veel mis en staat het land zeker niet in de top 10 van zachtaardigheid. Maar wat me wel opvalt is het volgende: pasgeleden op het nos journaal het bericht van al die dappere en hardwerkende arbeiders zonder wie al die 30 stadions niet in orde zouden zijn gekomen. En juist die arme mensen zouden tijdens de OS de stad moeten verlaten van de autoriteiten. Hoezo OS voor alle Chinezen? Wat fout en gemeen van het harde chinese regime. Conclusie van het journaal: de OS dreigen een exclusief feestje te worden voor de buitenlanders. Wat een schande, zo was de toon.
Vandaag op journaal weer een reportage over diezelfde arbeiders. Met opvallend, een heel andere toon. Twee van hen werden geinterviewd, en ja het was zwaar werk geweest, zeiden ze, maar het verdiende beter dan thuis. En wat moet je als je een gezin moet onderhouden? Ze vonden het jammer dat ze Beijing moesten verlaten met de OS, maar ja… 3 weken naar de sportwedstrijden gaan konden ze zich niet veroorloven, er moet brood op de plank. Ergo, ze gingen uit eigen beweging elders geld verdienen en werden niet gedwongen. Ze leken dat ook volkomen normaal te vinden , niet meer dan een geval van jammer maar helaas. Wat is nu waar, de eerste lezing of de tweede? In ieder geval zien we hier zeer verschillende beeldvorming. Ik ga China hier niet verdedigen hoor, daarvoor ben ik te gevoelig voor onrecht. En universele rechten wordt daar regelmatig met voeten getreden (denk allleen al aan de intolerantie ten opzichte van de christelijke kerk of moslims). Maar ik wil er ook voor waken om alles wat daar gebeurt met onze westerse ogen en cultuur te veroordelen. Dat is te eenvoudig. Wat objectiviteit zouden de media soms niet misstaan. Ik ga dus gewoon, waarbij ik me wel wil inspannen om onder die oppervlakte van het sportfeest te kijken en kritisch te zijn. Maar ook om te genieten van vele topsporters die gewoon hun werk willen doen voor ons kijkers (en voor zichzelf).