Zweetdruppels

Beste lezer

Soms voel ik me net Kuifje in China, zeg maar. Beijing blijkt een grote ontdekkingstocht, waar je steeds weer iets nieuws ontdekt. Zo was ik eergisteren op de fiets aan het rijden door de hutongs, de oude wijken, die al sinds de keizerlijke tijden bewoond worden door ambtenaren en ambachtslieden. Nu is het een mengelmoes van gewone chinezen, jong en oud, maar ook steeds meer toeristen en dus, restaurants en winkeltjes zie je er verschijnen. Het is een doolhof van steegjes waarin je niet denkt dat je in de grote stad zit en waarin je lekker kunt verdwalen. Hoewel, ik had een lonely planet bij de hand…
Gisteren kwam ik bijvoorbeeld terecht in het Beihai park, een keizerlijk park, met prachtige tempels, vijvers en rotspartijen. Een lust voor het oog, zeker als je het uitzichtspunt een grote witte pagode beklimt en het uitzicht op die megagrote Verboden stad ziet. En vandaag ‘ ontdekte’ ik een bijzondere winkelstraat ten zuiden van het Tiananmen plein, waar je de bekende pekingeend kunt eten maar ook prachtige zijde kleding kunt kopen… heb ik een mooi shirt op de kop getikt. Dus ik vul mijn dagen met gemak. Het is dan trouwens wel handig dat je een beetje het openbaar vervoer kunt begrijpen. De metro is vrij duidelijk en zeker het snelste. Maar omdat die niet overal komt, ga ik nu ook wel eens met de bus. Dat lukte in het begin niet altijd, natuurlijk vanwege de lastige namen (die gelukkig wel in onze spelling altijd worden weergegeven) maar ook omdat de stad zo groot is, het verkeer enorm en alles ver uit elkaar ligt. En dan vind je de juiste lijn ook niet altijd in die enorme straten en boulevards. Zo kwam ik daardoor 1 uur te laat bij hockey Nederland – Pakistan. Jammer, maar ik heb nog wel twee doelpunten kunnen zien… we wonnen met 4-2. Helaas is het niet makkelijk gebleken de finale te halen… tegen de Duitsers in de halve, altijd lastig.
Maar nu lukt het beter me te orienteren en neem ik vaker de bus. Als het niet lukt de chauffeur je bestemming duidelijk te maken (wat vaak het geval is) kun je door op de kaart de chinese naam aan te wijzen, een eind komen. Net bijvoorbeeld in de bus van het tafeltennis gekomen, echt in een uithoek van de stad. En ik nam zowaar de juiste bus… grappig was dat de conductrice en ook de chauffeur en een passagier ieder twee keer bezorgd vroegen waar ik heen wou… tsja, ik was de enige westerling aan boord. Aardige mensen toch. En ik kon hen geruststellen. In mijn beste Chinees… 🙂
Trouwens, als je het echt niet weet pak je gewoon de taxi, goedkoop en betrouwbaar. Hadden ze dat in Amsterdam maar.:-) Goed geregeld is hier ook dat je op vertoon van je olympisch ticket je gratis met het OV mag.
Als je dan vervolgens vroeg van huis bent gegaan en je locatie op tijd bereikt, dan moet je nog door de security. Veel veiligheids maatregelen hier, maar dat ik begrijpelijk. Dat kan dus ook wel eens duren 🙁
Maar wat wil je als bijv zoals bij voetbal halve finale Argentinie – Brazilie er 53.000 mensen in het stadion moeten! Dat was soms angstig druk. Maar ik het het overleefd en mocht toen spelers als Messi en Riquelme, en Ronaldinho bewonderen. En een echte wave meemaken. Brazilie viel helaas wat tegen en Argentinie won vrij afgetekend. En nu wacht me de finale … wat een lucky bird ben ik toch. Een bird, want we gaan zaterdag voor de voetbalfinale naar het vogelnest, de bijnaam voor het prachtige stadion. Als je mijn fotos ziet, weet je waarom. Daar was ik gisteren bij de atletiek avond, en ik zag maar liefst mijn tweede wereldrecord deze week. Usain Bolt, de jamaicaanse sprinter snelde naar de titel op de 200 m, met een enorm machtsvertoon. Wat een sensatie. Het stadion ontplofte bijna van het gejuich. Zo wil je atletiek zien. Stiekem dacht ik wel, heeft hij dit schoon en eerlijk gedaan… maar goed laten we niet de pret nu bederven. Hij is sowieso een fenomeen.
Kort en goed, tegenover die lusten staan dus wel de lasten van soms lang wachten, zweten in30 graden, en flinke mensenmassa’s. Maar ik heb het er voor over. Het is iets onvergetelijks. Ik kan het iedereen aanraden eens mee te maken…
Het is dus een geweldige tijd hier. Vandaag trouwens wat minder, want voor het eerst zag ik een flinke plensbui… (gelukkig, we zijn hier solidair met de thuisblijvers…ik hoop dat jullie nog een beetje zomer zult hebben). En juist vandaag had ik een tour naar de grote muur. Normaal gesproken fantastische uitzichten, maar dat werd nu dus een mistige boel en nauwelijks uitzicht. Nu goed, ik heb in ieder geval een mooi stukje beklommen, weliswaar met gevaar voor eigen leven, daarover later meer. Helaas wel erg kort en vanwege de verre locatie was ik er toch de hele dag wel zoet mee. Jammer, maar ik heb tenminste nog een reden hier terug te komen. Ook moet ik nog eens pekingeend proberen, dat schijnt voor de niet – vegetariers onder ons erg lekker te zijn. Ja, ik hang dus ook gewoon de toerist uit het is vakantie…:-)
Deze wat mindere dag (luxe probleem) werd weer opgefleurd door de geweldige gouden medailles van de waterpolodames, en zwemmer van der Weijden. Dat worden weer wat huldigingen vanavond. Nederland komt er toch heel aardig door deze Spelen. Morgen komt daar vast goud bij voor de hockeydames, en ook daar mag ik bij zijn. Hopelijk geen hollands weer, en weer eens een stralende dag. Zo nadert alweer bijna het einde hier. Maar laten we daar nog maar niet aan denken. Eerst maar even een biertje nemen.

Neem er ook een daar en tot mails/ziens. Ik meld me weer, wellicht vanuit Shanghai, waar ik maandag vertoef alvorens ik terugvlieg.