Fundraiser

Dat ze in Kenia echt niet meer zitten te wachten tot een witte weldoener heil en zegen komt brengen voor de minder bedeelde medemens, blijkt wel uit de vele Keniaanse organisaties die fundraisers organiseren. Het geld inzamelen komt steeds meer voor. Er zit hier dan ook veel poen onder de groeiende middenklasse.  Al gaat het nog niet zo snel, er lijkt wel een markt voor. Ik was laatst op zo’n fundraise gebeuren. Mijn nichtje is board-member bij een organisatie die borstvoeding bij arme vrouwen in de sloppenwijken promoot door voorlichting, activiteiten en lobby bij de gezondheidsdiensten. Diamond Mothers Centre, naar het centrum in de sloppenwijk Mathare.

Een fundraiser gaat meestal in de vorm van een diner, aangeboden om niet door een restaurant. Daar tussendoor zijn er veel toespraken, zijn er dia's van het centrum, en treed ter een gospelzanggroepje op. Er zijn zowaar enige mensen van de doelgroep: vier moeders van niet ouder dan jaar of twintig met hun kleintjes, die natuurlijk elke dag aan de borst liggen. Een van de vrouwen mag vertellen hoe goed het daarom gaat. Vol vuur vertelt ze 10 minuten aan een stuk door, in het Swahili maar ik hoor iets van hospital, en inderdaad, mijn buurman vertaalt dat ze al zeven maanden niet naar het ziekenhuis hoefde; het kind is gezonder en de moeder is er kennelijk blij mee. Al lijkt het mij juist niet makkelijk elke dag meerdere keren dit te moeten doen…  Agnes, de energieke dame die dit alles heeft opgezet heeft het over perspectief en gelijke kansen bieden. De corpulente directeur van het ministerie is vol lof en haar deur staat altijd open. Ze richt het woorde mede tot de mannen “voed je vrouw net zoals je je koe voedt, dan geeft ze goede melk!” En als je vrouw dan chagrijnig is, weet je waar het aan ligt. Een waar woord. Het gaat immers ook erom dat de moeder zelf goede voeding krijgt. Na de officiele lancering van de stichting, komt er een soort prosecco op tafel en mag het bestuur het applaus in ontvangst nemen. Ja, zo is de avond wel vol.

De avond eindigt met een zogenaamde fund drive, waar mensen naar voren worden gevraagd om aan een tafeltje te doneren of anderzins een bijdrage te leveren. Ik ga ook maar naar voren en kan het niet laten om een gratis tip te geven: ze moeten jonge professionals aan zich binden om allerlei diensten te verlenen zoals de website bouwen, of gewoon vrijwilligerswerk te doen. Of de tip aankomt, weet ik niet maar mijn briefjes van 1000 (Shilling) in ieder geval wel. Ik voel me toch een beetje die witte weldoener maar gelukkig ben ik veruit in de minderheid. Als we teruglopen, komt er een groepje Indiers naast ons lopen. Ze denken dat we bij een feest zijn geweest. Hebben jullie veel gedronken? vragen ze. Pas maar op, ze controleren streng! Kennelijk is het vanzelfsprekend. Maar wij zijn volledig nuchter. Alcohol en fundraiser voor moedermelk gaan immers moeilijk samen… hopelijk is onze taxichauffeur niet dronken. Dat  gebeurt hier ook nog wel eens.