Post Tibet
Beste lezer
ook zo lang gewacht op de nieuwe blog? Ik ook. Maar na alle thuiskom perikelen kon ik weinig anders. Een rondrit door mijn woonplaats, toespraak door de burgemeester, een lintje. tsja, het kost tijd hoor! maar ondanks dat blijf ik heel gewoon… hoort erbij…
Nee grapje. Ik ben afgelopen dagen na mijn terugkomst heerlijk vrij geweest. Weer ‘getting organized’, zoals de spullen uitpakken, wat mensen bellen, naar de verjaardag van mijn moeder, foto’s op internet zetten (http://community.webshots.com/user/GHOFF88 ), etcetera. Gisteren mocht ik zelfs nog genieten van de laatste zonnige dag van augustus, en kon ik nog een leuk muziekoptreden meepikken op de hoofdstedelijke Uitmarkt (Anna Fedorova, een verbluffend goede pianiste). Dus ik kon langzaam toegroeien naar mijn werkzame leven, dat vandaag begon met een Persoonlijke Efficiency Training, volgens de PEP methode. Life will never be the same, morgen begint de eerste dag van mijn efficiente leven
Het is even wennen weer terug achter mijn pc en en de berg e-mails is nog steeds dreigend. Maar met deze herwonnen efficiency kan ik komende weken met vertrouwen tegemoet zien, hoop ik.
En ondertussen gaat alles in Beijing ook gewoon door, maar dan met de Paralympics. Kijken wat we daarvan horen. Van oudsher een stuk minder “media coverage” , maar wel degelijk interessant en mooi. Of het ook zo gezellig wordt is een tweede, nu het Holland Heineken House dicht is…
Maar na de Paralympics is het dan echt afgelopen met de “One dream, one world” (slogan) in Beijing. Hoe zal het verder gaan? De bevolking heeft al aangegeven graag de smogvrije dagen te willen behouden. Dus daar zal het bestuur van Beijing al moeten zweten. Gaan ze economische groei wellicht opofferen voor een schonere lucht? interessant.
Ook interessant hoe het met Tibet zal gaan, bijvoorbeeld. En dat brengt mij op mijn belofte, namelijk wat te zeggen over de grote Tibet-expositie in Beijing. In het cultureel centrum aan de Fuxingmen Dajie kon ik op de valreep nog even binnenwippen. Niet zozeer om te leren hoe het werkelijk toe is gegaan in Tibet, maar vooral om te kijken hoe de Chinese overheid dit gevoelige onderwerp nu zou brengen. Welke propagandamethoden zouden ze inzetten? En ik werd niet teleurgesteld. Het was één grote poging om de nietsvermoedende Chinees te overtuigen van China’s goede bedoelingen met Tibet, en het heil wat ze zouden brengen in deze anders volgens hen armoedige en achtergebleven regio. Ach, dat ze een kritische westerling als ik niet omkrijgen dat spreekt voor zich, maar het was een mooi staaltje communistische propaganda. Daarom zeker interessant. Kijk, China ziet Tibet als een integraal deel van het Moederland, waar ze al eeuwen relaties mee onderhouden. Door adelijke huwelijken zou het in het verre verleden zelfs al lang deel zijn gaan uitmaken van het Rijk. Maar altijd als een provincie met eigen bestuur en (boeddhistische) cultuur. Dat liet China lang zijn gang gaan. China zet zich hier verder neer als de grote bevrijder, toen ze in 1951 binnenvielen en het gezag omverwierpen. Dit was geen agressie maar volgens China alleen maar bedoeld om het Tibetaanse volk te verlossen van hun autoritaire heersers, lees de feodale grootgrondbezitters en de Dalai Lama en zijn gevolg, die 70% van al het land bezaten en de rest van de bevolking als horige zouden behandelen. Sterker, de bevolking zouden de Chinezen ook als bevrijders hebben binnengehaald. Niks over de slachtoffers van de strijd. Onder luid gejuich werden vervolgens ‘vrije’ verkiezingen gehouden. Daarna werd er in 1959 een opstand neergeslagen. Foei, hoe durven ze. Het waren maar een stelletje anarchisten, het volk keurde dat niet goed. Dit alles wordt in de expositie allemaal met fotos onderstreept. Wel erg communistisch rood gekleurde visie natuurlijk, dus neem ik dat met een flinke schep zout.
En dan de moderne tijd. En daar komen wel degelijk bij wat feiten. Het is zeker waar dat China sinds de jaren tachtig honderden miljarden yuan investeert in aanleg van spoorlijnen, telefoonkabels, elektriciteit, woningbouw, publieke voorzieningen, zoals onderwijs en gezondheidszorg. Lhasa de hoofstad is dan ook onherkenbaar veranderd sinds deze 30 jaar. En ook is de economie daardoor met tientallen procenten gegroeid, van 500 usd inkomen per hoofd in 1950 naar bijna 2800 in 2005. Zonder China zou Tibet ecnomisch wellicht niet eens overleven, is de boodschap. Dat is volgens mij tot zekere hoogte waar. Ik las dit laatst ook in de NRC. Maar al die westerse demonstranten dan, die Free Tibet roepen ? Dan durf ik te zeggen: Jongens, wees niet zo naief en idealistisch, dat is onmogelijk, alleen al economisch heeft Tibet geen kans op zelfstandig overleven. Of willen de demonstranten die dit roepen, terug naar het oude feodale systeem waar je adel, monniken en keuterboertjes had? Nee toch. Vooral de jonge Tibetanen willen toch ook een mobieltje en een spijkerbroek? Dus ergens is deze ontwikkeling wat de moderne tijd vraagt en bijna onvermijdelijk. Is dan alles een verbetering? Nee natuurlijk. Waarom bijvoorbeeld zo rigoreus alles veranderen? En wat zegt deze groei over de eerlijke verdeling ervan? Nog steeds zijn Tibetanen veel vaker werkloos dan de geimporteerde Chinezen. Ze spreken bijvoorbeeld geen Chinees, en zijn dus ondervertegenwoordigd in de ambtenaren baantjes. Ze worden bovendien gediscrimineerd. En inderdaad komen door al die emigratie van Han Chinezen de Tibetanen zelfs in de minderheid en wordt hun cultuur bedreigd. Dus hoezo gelijke kansen? Om nog maar te zwijgen van het gebrek aan vrijheid en decmocratie voor de Tibetanen. Hoewel er wel Tibetanen in het Chinese parlement zitten, is in een eenpartijstaat hun invloed natuurlijk niet gewaarborgd. Dit soort beperkingen wordt er natuurlijk niet bijverteld. Dus een grote goed nieuws show deze expositie. Ongetwijfeld is er economisch veel verbeterd maar als het gaat om sociale en politieke rechten voor de Tibetanen (en trouwens ook andere minderheden in dit land), dan is China echt veel te rigide. Bang als ze zijn dat Tibet en andere regio’s zich losscheuren. Wat overigens niet snel zal gebeuren lijkt me. Dus Free Tibet, ja maar dan als: een vrijer Tibet, vrijer dan nu. Daar ben ik het helemaal eens. En intussen maken alle chinese en ook westerse toeristen dankbaar gebruik van de spoorlijn naar Lhasa.
Tot zover Tibet.