Iftar
De Albert Cuyp markt in Amsterdam is altijd druk. Maar afgelopen week was het een stuk drukker dan anders. Natuurlijk was het mooi weer daaraan debet, maar ik leid er ook uit af dat het economisch minder gaat. Jaaaa. Want een mango voor 1 euro is toch lekkerder eten dan de bio-eco-groene mango bij AH voor 1,99 per stuk. Zeker als je moet besparen in deze barre tijden. Dus mijn wetenschappelijk verantwoord empirisch onderzoek toont aan: de mensen vrezen de recessie. Ze voelen het aan hun water, en kiezen Albert Cuyp eieren voor hun geld. Een stuk goedkoper. Ik vrees zelf dat dat ten koste gaat van het verantwoorde scharrel ei en al die andere bio-eco-groene spullen, die toch wat duurder zijn.
Voorlopig zijn het nu vooral de big bankers en politici die zich zorgen maken en peentjes zweten, nu de kredietcrisis zijn jaarfeest viert. En hij is alive and kicking! En het is geen feest. Nee, de honderden miljarden vliegen weg. Lehman failliet, Fortis en anderen wankelen, de overheid schiet te hulp, Amerika wacht op goedkeuring van het reddingsplan. De vrije markt heeft gefaald, zegt men. Wat ook zij, een ding is zeker. Mensen, wat leven we toch in historische tijden! dat we dat mogen meemaken! Denk eens aan de mooie kant: als je later je kleinkinderen vertelt dat opa die crisis nog heeft meegemeaakt! Dat kan niet iedereen navertellen. Ik vind het in ieder geval wel bijzonder. Maar nee, grapje natuurlijk, het is bar en boos. Vroeg of laat moest de beurshausse eindigen. Is het nu zover? Geen fijne tijden dus voor de beursbeleggers ook. Maar aan de andere kant: zij hebben de aandelen ooit tegen hoge prijs verkocht. Die verkoper heeft toen dus goed geboerd! dat geld is niet weg, het is vooral herverdeeld. Die verkoper heeft zijn opbrengst ergens in geinvesteerd, en dat geld stroomt dus door de economie. Alleen dat geld staat nu waarschijnlijk op een spaarrekening, en wordt nie tgeconsumeerd. Dus dat vertrouwen is voorlopig laag. Maar mocht het weer stijgen… nou dan komen de liquiditeiten weer los. Dus er is hoop.
MAar nu, kun je bijvoorbeeld beter vasten, dat kost niets. Dat doen onze moslimbroeders dezer dagen, tot morgen want dan luidt het Suikerfeest het einde van de Ramadan in. Ik was vorige week nog op een lezing van een moslimprofessor luisterend naar de toepasselijke naam Ramadan. Een bekend iemand, uit Zwitserland, en mijn collega wees me erop. Ik ben altijd in voor een levendig cultureel debat en was ook wel getriggered mee te gaan vanwege de daarop volgende iftar (ontbijt letterlijk, het ‘breken van de vasten’). Het ging over zijn boek ‘een jihad van vertrouwen’. Wat een titel. Nu was de lezing niet eens zo interessant, de professor zei vooral dat wij de moslims beter moeten begrijpen, er vertrouwen moet groeien, en dat de moslims zich ook moeten openen voor een nieuwe islam ‘westerse stijl’. (Maar wel met behoud van uitkering 🙂 . Allemaal prachtig hoor, maar volgens mij ontsnappen de meeste moslims niet aan hun groepsdwang en sociale controle. Moderniteit in het geloof wordt niet op prijs gesteld. Als je bijvoorbeeld even niet vast, wordt je gelijk met de nek aangekeken. Dus weinig tolerantie onderling, laat staan dat je dan even vrijzinnig moslim wordt. Maar goed, het is zalvend en mooi om dit soort visioenen te horen.
Drs R. Lubbers als coreferent mocht reageren op het boek van de professor en deed dat ook zalvend en mooi. Participatie, daar ging het om. Wie kan het daarmee oneens zijn… Discussie was kennelijk geen onderdeel van deze avond.
Gelukkig was de iftar interessanter, met lekkere soep, pasteitjes en baklava uit Marokko. Onze poging te integreren mislukte helaas ook, toen we ons goedbedoeld aan een tafel zetten met drie geintegreerde moslimjongens, stonden die spontaan op en zaten we weer alleen. Gelukkig kwam mevrouw Anneke aan onze tafel. Zij, een hollandse moeder die ondanks alle buurtproblemen gewoon in een zwarte buurt in Amsterdam bleef wonen, en echt haar best deed om de moslimburen te leren kennen… zelfs naar Marokko ging om over hun achtergronden te leren. HEt mocht niet veel baten. Ze had nog steeds weinig contact met haar buren en haar zoon had het moeilijk als enige ‘blanke’ op een zwarte school. Een heel offer, terwijl al haar vrienden de buurt verlieten voor Almere…. wat makkelijk. En wat een dapperheid en integriteit van die vrouw. Iemand die niet verbitterd is geraakt, maar gewoon aanvaardt wat er gebeurt en haar best doet er iets van te maken. Niet zoals die Wilders fans die alle buitenlanders maar eruit wil gooien. Zonder zich echt te verdiepen in de achtergronden.Maar eerlijk is eerlijk, het moet wel wederzijds zijn. En daar schort het nog wel eens aan. Werkelijk begrip tonen en moeite daarvoor willen doen.