Bakermat – part Two
Een klein moment van geluk beleefde ik bij thuiskomst: mijn doodgewaande druivenplant had weer een paar blaadjes. OK, ik was er niet afgelopen drie weken, dus wellicht is het de magic touch van mijn buurvrouw die af en toe water gaf, maar toch. Ook de serie uiterst warme dagen begin mei was er ook vast debet aan. Maar toch, een klein wonder. Als ik mijn balkon echter vergelijk met de weelderige balkontuinen in Athene, waar ik pas was, dan ben ik geen partij.
Daar is het groen op terras en balkon tot een kunst verheven. Wel zo verfrissend in deze stinkende miljoenenstad, waar ik voor geen goud zou willen wonen.Veel te druk, teveel auto's en te weinig fietspaden. Wel prettig wandelen als toerist, want er zijn magische plekken verspreid in de stad. Het Acropolis, met het Parthenon. Het Odeon van Herodion Atticus. Van de Romeinen erven we de bieb van Hadrianus. Prachtig. Of vroegchristelijke basilieken op het Monasterika plein. Gratis om van te genieten. Verbluffende musea. En op diverse metrostations zie je gewoon 20 eeuwen oude rioolbuizen, huizen en straten. Blootgelegd bij het graven van de gangen. Waar een metro al niet goed voor is. Ik moet trouwens zeggen dat ik in de Atheense metrostations blijer wordt dan onze Amsterdamse ondergrondse, de oude dan. De Noord Zuid lijn zal ongetwijfeld glimmen en aan de eisen van de moderne tijd voldoen. Net als in Athene, die vlak voor de Olympische spelen werd aangelegd. Maar dat terzijde. In ieder geval functioneert er dus nog wel wat in dit geplaagde land.
En als je in Ermou loopt, de Kalverstraat van Athene, dan zou je niet denken dat de economische crisis heeft huisgehouden. Natuurlijk is die er. Je ziet buiten het centrum verval, lege winkelpanden, slecht onderhoud. Soms tergende armoede op straat. En nog niet te spreken van de vluchtelingen, zoals die bivakkeren op het Omonia plein. Wie je het ook vraagt, men klaagt. Werkloosheid, en als je werk hebt zijn lonen laag. Een leraar verdient nog geen 1000 eur per maand. Terwijl de prijzen niet dalen. En Tsipras krijgt de schuld. "Waardeloos deze regering. Ze beloofden van alles om gekozen te worden, maar niks maken ze waar", zegt mijn tourguide voor één dag. "We moeten echte geleerde economen hebben die weten hoe ze problemen moeten oplossen. Academici die snappen hoe het werkt". Maar Varoufakis (de mislukte minister van Financien, red.) dan, die was ook een Oxford econoom, merk ik op. "Ach, die man was geen echte Oxford econoom, die was verschrikkelijk. Die heeft het alleen maar erger gemaakt". Precies denk ik dan. Geleerdheid is geen garantie. Het is een moeilijke opgave dit land aan de praat te krijgen. En het leven blijft daarom ook zwaar.
Sociaal gezien zijn er dientengevolge ook groeiende problemen, zoals echtscheidingen. Volgens een taxichauffeur die ik sprak, loopt 60% van de huwelijk vandaag de dag uit op een scheiding. Door de hoge werkloosheid lopen vooral vrouwen dan weg van hun werkloze mannen. Naar een andere werkloze denk ik dan. Als werkende ben je kennelijk een gewilde prooi voor jagende vrouwen. Maar zonder gekheid, er is veel leed achter de voordeuren hier. Gelukkig zijn de Grieken van het relativeren. En ontmoet je meestal beleefdheid en een lach als je iets vraagt. Daar kunnen wij nog wat van leren. Misschien iets geleerd van Epicurius. Of van de Stoicijnen? De oude Grieken hebben iedereen wat te leren. Ook onszelf, die vaak zo afgeven op de Grieken. Allemaal lui, corrupt en wat al niet meer. Ja, die zijn er. Maar het helpt als je hier even rondloopt om een completer beeld te krijgen. Want er komt gewoon geld uit de geldautomaat. Net zo makkelijk. Harde euro's. Nog geen drachmes, al willen velen die best terug. Maar zover is het nog niet. In ieder geval is het goed toeven in dit land. Wat gaat er boven een lekker Alfa biertje te nuttigen of een Griekse koffie op een zonovergoten terras onder de druivenranken. Met uitzicht op het Acropolis. Wees welkom in dit prachtige land. De bakermat van onze beschaving. Ondanks alles. Jamas! Proost!