Pelgrim in Rome
Het is dinsdag 15 november, vroeg in de ochtend. Een gewone doordeweekse dag in Rome, zo lijkt het het. Maar niet voor zo'n 2000 Nederlandse pelgrims. Zij zullen vandaag tijdens de Nederlandse dag in processie de Heilige Deur betreden en de Mis vieren in de Sint Pietersbasiliek. En als klap op de vuurpijl is er een ontmoeting gepland met Paus Franciscus. Ik ben erbij, op bedevaart met het bisdom Haarlem-Amsterdam.
Het is wat frisjes maar een weldadige zon schijnt zodra ik met onze groep de Engelenburcht nader. Daar zien we net de processie starten, waar we achter aansluiten. Al biddend, kletsend en foto's nemend schuifelen we langs de Via della Conciliazione, met in de verte de Sint Pietersbasiliek die langzaam maar zeker dichterbij komt. Elk van ons beleeft deze gebeurtenis op zijn of haar manier, maar iedereen voelt dat dit een heel bijzondere dag gaat worden. De sfeer is daarom ook uitstekend, ondanks het wat lange wachten.
Andere groepen Nederlanders sluiten zich onderwijl aan. Zo zien we ook de schutterijen van Zuid Limburg, die bij de kolonnade op het Sint-Pietersplein in vol ornaat, met vlag en wimpel, klaarstaan om straks de kerk te betreden. Maar dan moeten ze wel eerst net als wij langs de bagagecontrole. Even later zijn we erdoor en wandelen we rustig verder. De majestueuze voorgevel van de Sint Pieter toont zich in al zijn glorie, geflankeerd door H. Petrus en Paulus. Een nieuw gebed wordt ingezet en ik denk aan de thuis meegegeven intenties.
De viering
Dan is het moment daar: ik ga door de Heilige Deur. Het gaat best snel voorbij maar een aanraking met het goudbeslag van de deur lukt nog net. Een bijzondere gebeurtenis en wat een zegen dat we dit nog konden doen, vijf dagen voordat de deur definitief sluit. Na een kort moment bij de Pieta van Michelangelo, haast ik me voor een goed plaatsje bij de Heilige mis. Helaas is het al propvol vooraan, de belangstelling is boven verwachting. Later moeten er zelfs stoelen bijgezet worden. Maar ik kan het altaar nog redelijk zien.
Nooit zag ik zoveel Nederlandse priesters en bisschoppen samen binnenkomen, en waar is dat mooier dan in deze kerk met de stoel van Petrus en het glas-in-lood-raam van Bernini op de achtergrond. Het is de opmaat naar een gedenkwaardig mooie mis, waarbij niet alleen de prachtige koorzang opvalt, ook de woorden van kardinaal Eijk zijn treffend. Hij verwijst in zijn preek naar de beeltenis van het heilig jaar van barmhartigheid: de ene mens ondersteunt de ander, waarbij ze een oog 'delen'. Zo ziet de barmhartige Jezus ons met liefde en compassie, en zo moeten wij de ander zien, namelijk zoals Christus de mens ziet. Weest barmhartig zoals Ik barmhartig ben, zo zegt de Heer. Laat dit de vrucht zijn van dit heilig Jaar van barmhartigheid.
Na de zegen is het tijd voor een ander hoogtepunt. En inderdaad komt paus Franciscus niet lang daarna het koor op, waar hij de kardinaal en anderen hartelijk begroet. Waarschijnlijk zijn de meeste pelgrims of wat beduusd, of bezig met foto's nemen, want het applaus klinkt ingetogen. Maar de blijdschap is er niet minder om. Na het dankwoord van de kardinaal, bemoedigt paus Franciscus in zijn toespraak de Nederlandse gelovigen. Hij memoreert het belang van het sacrament van boete en verzoening, en van de deugd van de barmhartigheid die we door Jezus ervaren en zelf beoefenen. Ik mis het een en ander doordat ik onderwijl een stoel zoek om op te staan voor beter zicht en vooral bezig ben met het nemen van foto's. Ik hoop dit moment op Uitzending gemist nog eens goed terug te zien. Maar toch, ook al was het ver weg, de warmte van de paus is ook achteraan goed voelbaar.
De lunch
Na het afscheid zegt iedereen die ik spreek: wat was dit mooi. Vrienden van me die vooraan zaten straalden werkelijk. Later tijdens het buffet (voor zo'n 2000 hongerige pelgrims!), hoor ik de ook aanwezige Leo Fijen zeggen dat dit een historische dag was. Ja, dat was het zeker. Ik ben dankbaar voor deze ervaring (met veel dank aan de organisatie). De stadswandeling in Rome die middag, onder leiding van zuster Iuxta, maakt de dag helemaal compleet. Het levendige Piazza Navona, de prachtige Caravaggio's in de Luigi di Francesi kerk, het imposante en wonderlijke Pantheon zijn maar een paar hoogtepunten. En niet te vergeten mijn frisse bosbessenijsje bij de Trevifontein…Helaas halen we door vervoersproblemen de vespers-viering in Maria Maggiore niet, maar dan nog wil ik zeggen: la vita e bella a Roma!