Hittegolf

Ik hoorde afgelopen week in het nieuws dat we in de tweede hittegolf zitten dit jaar. Dat was pas vier zomers tot nu toe voorgekomen, sinds het begin van de metingen. Waarvan drie in de laatste 20 jaar. Ik zit gelukkig koel in mijn huis dus het zal me een barbequeworst wezen, maar velen hebben er wel degelijk last van. Om maar te zwijgen van het zuiden van Europa, of om maar wat te noemen, Gaza. Hebben ze daar al last van de bommen en granaten, is het ook nog een loeiheet. Waarom niet even gevechtspauze nemen, het is toch veel te heet voor dat gedoe. Maar nee. Heetgebakerd volkje, die Israëlieten. Of in ieder geval de politieke en militaire klasse daar. Terug naar hier, dan vraag je je wel af: is het nu echt zo erg met die hitte? Is het gelijk te wijten aan het klimaatprobleem? Dat wordt er altijd makkelijk bij gezegd in het weerbericht, maar laten we eerst dat verder onderzoeken, of deze specifieke hitte ook die oorzaak heeft. Maar het is makkelijk het wel daaraan te wijten, het bewijs lijkt zich wel op te stapelen. Hoe dan ook, het is te warm. Over klimaatprobleem en milieu gesproken, gisteren viel op in het nieuws dat er géen plastic akkoord kon worden gesloten. De olieproducerende landen gingen ervoor liggen. Zelden zo duidelijk de botsing tussen milieu en economie gezien. Het kan zomaar. Steeds weer die angst dat er minder winst wordt gemaakt, die drang is zo groot, dat alles daarvoor moet wijken. En we dus niks doen aan het beperken van vervuilend plastic. Om cynisch van te worden. Maar daar is het in ieder geval duidelijk: plastic is slecht voor het milieu en beperken levert direct winst op. Bij de opwarming is het wat minder eenvoudig. Want beperken van de fossiele verbruik leidt niet automatisch tot oplossing van het probleem, daar zijn veel meer factoren voor nodig. En van de politiek is daarop ook niet heel veel meer te verwachten dan nu, want de green deals krijgen minder aandacht dan vroeger. Met al die oorlogen is alle focus nu op defensie, migratie, wonen. Niet op beperkende stikstofregels, en andere milieumaatregelen die de economie kunnen schaden. Na deze hete zomer, krijgen we ook nog eens een hete herfst, met voortgaande conflicten in de wereld, en vooral onze verkiezingen. Het politiek theater gaat weer open. Benieuwd welke oneliners deze keer het debat doen kantelen. Wordt het weer “U kunt wachten, maar deze mevrouw kán niet wachten”. En daarna komt er niks van terecht (afschaffen eigen risico in dit geval). Zo doorzichting. Net als Jack van G., een gewezen voetbalcommentator en nu commentator van van alles, vooral waar hij geen verstand van heeft. Maar die wel de meeste aandacht krijgt en een politicus als Bontenbal afzeikt die het genuanceerde verhaal wil vertellen. Het kan allemaal maar op tv. Nuance verdwijnt in het geschreeuw dat alles overstemt en de stem van kiezer meer en meer bepaalt. die dan vervolgens populistisch beleid geserveerd krijgt wat weinig meer is dan een slap aftreksel van wat er werd beloofd. Die dan gefrustreerd afhaakt of zich de volgende keer nog extremer laat beinvloeden. Een gevaarlijke ontwikkeling. Maar feit is wel dat daarmee de problemen zo op zijn beloop worden gelaten dat hard ingrijpen inderdaad nodig is. Alleen is dat weer juist minder populair, want dat doet pijn en is te ingewikkeld. Zo blijven we elkaar voor de gek houden. Ik verlang naar een rustige vakantie om dit alles eens goed te overdenken, en even rust en pauze te nemen van al dit gedoe. Dan kan ik er daarna weer volop van ‘genieten’. Want ja, ik ben toch wel een liefhebber van dit theater. Hopelijk wordt het een theater van de lach en krijgen we een verantwoordelijk, genuanceerd bestuur van dit mooie land.