Pauze
waren ook niet mis, maar dit was ostentatief machtsvertoon… hoewel de beelden niks terugdoen dus het vooral laf en laag was, om te choqueren. Wel prachtig slowmotion in beeld gebracht. Al is het onthoofden van een mens erger, het onthoofden van een eeuwenoud Assyrisch beeld is toch minstens tranentrekkend.
Zij blijven ons onthutsen, wij blijven hen veroordelen. Na de moord op 21 kopten in Lybie dreigden ze naar Rome te komen. Opgelucht constateerde iedereen dat dat zo een vaart niet zou lopen.
Maar toen hadden ze nog geen rekening gehouden met losgeslagen Feyenoord fans. Okay, geen geweld à la IS, maar het wildplassen, bierflessen gooien en dansen in de eeuwenoude fonteinen leidden tot miljoenenschade "Vind het wel wat overdreven al die heisa. Het is net als bij ons Koninginnedag, niks aan de hand,toch?" zei een intelligent Rotterdams meisje uit de groep. Ja toch, niet dan? OK, vergeleken met wat IS zou doen, valt het mee. Ach, eerst moeten die dan de plas oversteken. Met gammele bootjes col vluchtelingen waarschijnlijk. Afvaart elke nacht. En dan infiltreren als vluchteling
strandend op Lampedusa,asiel krijgen en samenwerken met 'sleepingcells' om een aanslag te plegen op het Vaticaan…
en dan een ijverige rechercheur die als in een kat en muis spel deze crimineel op het spoor komt.
Ok, ik fantaseer, maar toch mooi voer voor een thriller. Of gaat de volgende Homeland misschien over IS? Zou kunnen. Mensen, wat is het nieuwe Homeland seizoen weer spannend. Die gijzelaarsruil… oef, puntje van mijn stoel. En pas was het ook weer feest, want House of Cards 3 begon op Netflix. Ja, ik zal niet ontkennen dat ik wat meer tv en streaming video kijk
deze weken. Mijn voetoperatienaweeën houden me namelijk al drie weken thuis, mein het verschiet.
Kan nauwelijks lopen immers, al vestigde ik pas een record toen ik even naar het Stadsdeelkantoor moest
(gebracht met de auto uiteraard). En vorige week dagje op het werk in Den Haag ging het ook wel weer.
Wel rare jongen, die voet van me. Wat is dat gevoelig, en ingewikkeld, die zenuwstructuur. Pijnscheuten regelmatig overal in mijn voet, die me soms drijven tot wanhoop. Dan weer een merkwaardige stijfheid en tinteling. Soms valt er een vloek en een zucht. Het lijkt alsof de droom van lekker teenpijnvrij lopen steeds verder van me weg drijft. Maar geen gesomber, het komt vast goed. Kortom, een pijnlijke maar louterende ervaring. 'If it doesnot kill you it makes you stronger', zegt men.
Laat dat in ieder geval de winst zijn van deze gedwongen pauze in mijn bestaan. Naast House of Cards, Homeland
en nog meer van dat moois op Netflix…en loving care van mijn ouders bij wie ik verblijf. Misschien is dit a blessing in disguise?