Scoren

Wat een vreugde bij Arjen Robben zaterdag na zijn winnende goal tegen Dortmund. Het had nog steeds iets zenuwachtigs, dat tikje langs de keeper. Het leek een beetje op de goal van Kluivert in 1994 maar dan mooier. Zo is voetbal net het leven zelf. Van diepe dalen en hoge toppen. Winnen en verliezen. Maar tegen welke prijs? Was het pas niet in het nieuws dat bijna 400 wedstrijden vooraf zijn gefixt, ook op hoogste niveau? Wellicht was de zo sterke keeper toen Robben voor m kwam net even wat minder scherp daardoor… En hoorde pas dat vooral in de jaren 90 veel teams gewoon vet aan de doping zaten, met name de italiaanse teams. Alleen wielrennen? Laat ons niet lachen. Overal werd geslikt, gespoten en gesnoven. Juventus tegen Ajax in 1996 stonden ze stijf van de dope zo is het verhaal. Tja. Niet onlogisch. Waar belangen groot zijn gaan mensen gekke dingen doen. En een soort structuur opbouwen die men dan normaal gaat vinden, vooral omdat iedereen het toch doet. Hoe zou het zijn je daarin te bevinden. Hoe kun je rustig slapen. Worden in zichzelf goede mensen dan vanzelf slecht, meegezogen in de corruptie? Iedereen blijft zelf verantwoordelijk zeker. Alleen is het soms moeilijk nee te zeggen, op straffe van einde carriere. Lees net het boek “de Vastgoedfraude’. Boeiend. De slechteriken zijn niet moeilijk aan te wijzen maar al die lieden en bedrijven dan, die al dat geld doorsluizen. Ze weten hoe fout het is maar ze zijn ingepalmd. Sommigen dan. De meesten wisten het gelijk al en stapten erin. Jammer dat degenen die dit mogelijk maken, de hoge bazen, vaak ontsnappen. Tone at the top heet dat. Het zijn uiteindelijk de inidividuen die het doen. Als je kwaad wilt en het systeem kent, kun je altijd frauderen. Daar helpt geen tone, geen systeem aan. Maar gelegenheid maakt ook de dief. Dus zorg goed voor je medewerkers, zou ik zeggen. O ja, maar dan wel zonder bonussen.