Vertrouwd

Het is voor het eerst dat een dienstreis mij in hetzelfde land brengt. Abuja, Nigeria mag ik voor de tweede keer in een half jaar met een bezoek vereren. Grappig dat het al aardig vertrouwd aanvoelt. Dezelfde Moses, de chauffeur, die me opwacht. Ik had in januari op weg naar het vliegveld nog een mooi gesprek met hem over het huwelijk met zijn vrouw, waarmee zijn familie het niet eens was en hoeveel pijn hem dat deed. Het lijkt nog zo kort geleden. We passeren weer het voetbalstadion, waar een wedstrijd aan de gang is. De wegen, die zonder strepen op racebanen lijken waar men elkaar links en rechts passeert. Hetzelfde appartementencomplex waar ik verblijf. De arabische geldwisselaars bij het Sheraton hotel. En Elija, de oude baas die op de hoek van de straat telefoonkaarten verkoopt, met naast hem zijn onafscheidelijke radio. You’ re welcome zegt ie steevast als ie me lachend herkent. En helaas ook de rat die vandaag toen ik laat nog in het verlaten kantoor zat, mijn kamer inliep. Ksst, en weg was ie. Ja, het is niet voor watjes hier!

Anders is dat het groener is dan toen. Mooi om te zien. Het schijnt de regentijd te zijn, al merk ik er nog niet veel van de eerste dagen. Anders is ook het prijspeil. O o wat is de koers van de dollar ongunstig geworden. Kreeg je in januari nog 210 Naira voor een dollar, nu nog maar 155. Dus het leven is voor mij hier weer 30% duurder. En voor de locals waarschijnlijk ook. Dus een pak melk kost hier 1,50 euro, sap 2,50 evenals een pot jam. Beetje maaltijd bij een chinees kost 20 euro. Die naira vliegen er doorheen. Je doet/moet het wel, maar het is wonderlijk dat kennelijk ook veel locals dit gewoon kunnen dokken. Het zegt iets over het welvaartspeil in deze voor Afrikaanse begrippen, zeer ordelijke stad. Ik heb dan ook geen massale volksopstand gezien. Gelukkig heb ik zelf wat eten meegenomen uit Nederland. Naast de onvermijdelijke stroopwafels om uit te delen, ook wat cupasoupjes, rijstwafels en deze keer volkorenbrood. alles beter dan dat kleffe toastbrood dat ze hier hebben. Ik ben niet flauw en koop regelmatig wat, maar ben ook niet gek. Waarschijnlijk wordt het the bloody limit voor de mensen als ook de benzineprijs flink zou stijgen. Dat zal niet snel gebeuren. Ook al komt er veel brandstof uit de import (Nigeria produceert in principe meer dan genoeg olie voor eigen verbruik, maar meeste wordt geexporteerd, want raffinage gebeurt veelal in het buitenland), het is nog steeds met 50 eurocent per liter benzine goedkoop rijden. En ook energie wordt flink in geinvesteerd, getuige het groot billboard waarop de president een enorme stuwdam gaat openen ergens. Ik zie Rutte al zo staan. Hier is dat nog echt groot waar de regering graag trots uitdraagt. Goed, eerst maar eens aan het werk. Een veldbezoek zou ook niet verkeerd zijn daarbij. Zal ik waarschijnlijk een andere realiteit zien, ver weg van het rijke Abuja. De realiteit van sappelende burgers die het beste proberen te maken van moeilijke omstandigheden. Wel eens goed om het land echt te leren kennen. Dat lukt hier in Abuja toch maar matig…