Terug naar Congo
The long and winding road. Dit liedje van de Beatles is letterlijk van toepassing op de weg van Kigali naar de grens met Congo. Ik nam de gelegenheid nu eens niet te gaan vliegen om in Bukavu bij ons veldkantoor te geraken, maar wat meer van Rwanda te zien. Toch een leuke zondagse tijdsbesteding, nietwaar. Dus huurde ik een chauffeur, geregeld via een lokale vriend hier. Keurig op tijd is hij aanwezig op de luchthaven. Koffer in de auto en ‘en route’. Kigali is niet zo groot dus al vrij snel rijden we door het kenmerkende heuvellandschap. Op een goed geasfalteerde maar bochtige weg komen we langs akkertjes vol aardappelen, bananen, suikerriet, cassave, mais en rijst in de lagere gebieden, en thee- en koffieplanten op de hoger gelegen hellingen. Langs de weg veel mensen komend van de kerk of op weg naar hun land. En ze dragen jerrycans, veel jerrycans. Leeg naar de dalen, vol weer naar boven. De riviertjes zijn hier letterlijk de levensader voor de meesten. Platteland in optima forma, het echte Rwanda. We passeren ook enkele steden, zoals Nyanza waar vroeger de koning resideerde (zijn paleis is nog altijd te bezoeken). In Butare stoppen we even voor een van de mooiste musea van het land over de Rwandese cultuur. En halen we wat samosa’s (pasteitjes) als lunch.
Wat je mist in dit landschap zijn bossen… Bijna alles is gekapt, het lijkt of alle heuvels en dalen in cultuur zijn gebracht, al dan niet braakliggend. Er worden hier en daar wel wat eucalyptusbomen aangeplant, maar veel is het niet. Maar ja, wat wil je. 10 mln mensen op een oppervlak 1,5x kleiner dan Nederland, dat dwingt tot intensief landgebruik. En geeft tegelijkertijd veel druk op de hulpbronnen. En erosie, bodemuitputting, watergebrek en al dat soort problemen. Gelukkig zijn er een paar nationale parken waar je ziet hoe het ooit was. We rijden er dwars door eentje. Oerwoud, bergen, ravijnen: Nyungwe Forest national park is prachtig. Helaas is er geen tijd voor een hike om wat chimpansees te spotten of een van de vele unieke vogelsoorten. Na een uurtje genieten (en gehobbel) komen we weer in de bewoonde wereld. En bij de grens. Na 6,5 uur rijden is het goodbye Rwanda en bonjour Congo. Het voelt vertrouwd, al is het pas de tweede keer hier. Dezelfde hotelkamer met uitzicht op het Lac Kivu. Verschil is dat het nu het droge seizoen is, wat de wegen stoffig maakt en de bomen kaler. Nou ja, het blijft mooi. Aan de slag de komende weken, met succes hopelijk. De reis begon in ieder geval goed.