Een eigen huis

Sinds gisteren woon ik in Congo. Niet schrikken, ik bedoel dat ik voor komende weken in een heus appartement woon, nu onze regionale manager op vakantie is. Erg geschikt dat ik zo lang op haar spulletjes mag passen. Als ik al die tijd in het hotel had moeten verblijven was ik gek geworden. Want nu kan ik zelf koken, heb meer ruimte, het is veel goedkoper en kan in bed blijven in het weekend zonder dat de schoonmaker komt storen :). Wel komt door de week de werkster langs, maar dan ben ik toch al vroeg op. Wat fijn zo iemand te hebben, hier overigens heel normaal. Immaculée is haar naam en we vinden het goed met elkaar. En nog steeds het driesterrenuitzicht op het meer. Ik kijk dan rechts uit op het Oxfam kantoor. Ja, het woon-werkverkeer is hier buitengewoon eenvoudig. Een overzichtelijke wereld zo!

Gelukkig kom ik ook nog wel buiten ons straatje, zoals vandaag boodschappen doen op de markt, en gisteren naar een live muziektent geweest. Afrikaanse pop en smartlappen door een combo van zeven man. En gedanst werd er door de locals. Wij stijve hollanders waagden ons er nog even niet tussen (misschien over een paar weken). Maar ook als luisteraars, wat een energie komt er vanaf, van acht uur tot na elven zonder pauze aanstekelijke ritmes, zalvende gitaren en opwekkende zang. Soms een rustig schuifelliedje om op adem te komen. Dat gaat eindeloos door, maar wij maakten het niet heel laat. De hele dag training geven in het Frans maakt me toch wat vermoeid…Maar als je dan ’s avonds thuiskomt in je ‘eigen’ huis, ja dan word je blij. Ook al is het zonder stromend water wel een beetje behelpen. Ach, een kleinigheid zullen we maar zeggen…