Kicks

Het is goed weer even terug te zijn. Natuurlijk om familie en vrienden te spreken maar ook om te zien dat mijn huis er nog staat en ook om simpelweg vrij rond te wandelen. Te fietsen in Amsterdam. Te struinen door de duinen en de zilte zeelucht te snuiven. En weer eens naar de kerk te gaan, zeker met Kerst erg prettig. Na een vrolijke oudejaarsavond met standup comedy, zelfgebakken oliebolletjes en bubbles, is het nu tijd voor 2014. Lang verwacht maar toch gekomen. Niet dat je er veel voor hoeft te doen. En  het is maar een willekeurig moment welbeschouwd. In Afghanistan zitten ze in jaar 1394 of zo. Tis maar net wat voor systeem je hebt. Voor de Afghanen geen vuurwerk, maar is ook niet nodig, want door het jaar heen hebben ze daar al meer dan genoeg van. En ze hebben zeer vakkundige vuurwerkexperts daar. Nee, alle gekheid op een stokje, hier was het beduidend luidruchtiger gisternacht, het leek niet eens op Kabul. Wat een knallen. Een ding is zeker: ook dit jaar krijgen we weer de decemberdiscussie over vuurwerk, naast natuurlijk die over Zwarte piet. Wat we In ieder geval niet krijgen we dit jaar is een nieuwe koning en paus. Wel een nieuwe wereldkampioen voetbal en een zooi olympische helden. Altijd leuk voor het volk. Ik incluis want als ik weer terug ben in februari in Kabul, zal ik alles doen om onze Sven, Ireen en de Muldertjes voorbij te zien snellen op het scherm. Al ben ik waarschijnlijk de enige die dat zal interesseren. Schaatsen is niet de nationale passie daar. Wat ik ook mis is Utopia, het nieuwe maaksel van John De Mol. Een mini samenleving in dagelijkse uitzendingen, van 10 mensen die zich vrijwillig een jaar laten opsluiten en filmen. Misschien kunnen ze daarna gelijk naar Mars. Het schijnt dat twee Nederlanders in ieder geval mee mogen over tig jaar naar Mars samen met een stel andere geselecteerden, uit duizenden kandidaten. Het is dit jaar weer (of altijd al). De ene groep mensen zoekt naar nieuwe kicks in 2014. En de andere kijkt toe, in bewondering of afgrijzen, blij dat ze zelf niet hoeven. Zo houden we elkaar bezig. En vermaken we ons suf. Schrijf ik terwijl ik naar Theo Maassens oudejaarsconference kijk. Ook zo iets typisch Nederlands. Leuk decor trouwens… misschien wel beter dan zijn grappen.